خداوندِ کریم، بندگانِ خود را به احسان و نیکوکاری امر میکند: إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ(1) چشیدنِ حلاوتِ این گفتار عرشی زمانی محقَّق میگردد که با پوشیدنِ جامۀ احسان و نیکوکاری، خود را مأمورِ وظیفۀ سازمانِ حق و حقیقت بیابیم. شیرینیِ ماجرا آنجاست که رییسِ ادارۀ امورِ هستی که خود، مسوولِ اصلیِ هستۀ گزینش است، در به در دنبالِ افرادِ جویای وصل میگردد تا همگان به عرصۀ مأموریتِ رشد و کمال بپیوندند. خداوندِ متعال، عجیب به دنبالِ هدایت و آرامشِ ماست؛ فریادهای مهرآمیزش را بشنویم: فَافْعَلُوا مَا تُؤْمَرُونَ(2) آنچه را که خدا از ما میخواهد، حسن و زیبایی و نیکی، و آنچه را که بر ما نمیپسندد، قبح و زشتی و بدی است:

بندگی، تضمینِ خیرِ آدم است
از شرارت، هیچکس طَرفی نبست
هر که عالَم دید و عالِم را ندید
نانِ حق خورد و نمکدان را شکست

1. نحل:90
2. آنچه را [بدان] مامورید به جاى آرید. بقره:68

"ح.ش.مهرآیین"

 روز احسان و نیکوکاری مبارک